Zoals ik eerder al heb gezegd, ben ik gisteren naar de Hunger games in de cinema gaan kijken. Na mijn laatste examen (wat economie was) trok ik met een vriendin naar de cityscoop te Roeselare voor de film.
Ondanks het mooie weer zat de zaal redelijk vol. Wat we toch wel opvallend vonden, was het grote aantal jongens in de zaal. Waar wij vooral meisjes verwachtten te zien, waren de jongens in de meerderheid... Maar nu even over de film.
 |
| v.l.n.r. Isabelle Fuhrman, Jack Quaid, Jacqueline Emerson, Dayo Okeniyi, Leven Rambin, Alexander Ludwig, Amandla Stenberg, Josh Hutcherson, Jennifer Lawrence en Liam Hemsworth. |
Het was wel even schrikken van de lengte (meer dan 2 uur lang, zonder pauze), maar de tijd vliegt voorbij. Voor je het weet is hij gedaan. (en een groot voordeel is dat er bijna geen reclame wordt getoond voor de film)
Als ik naar een film kijk waarvan ik het boek al heb gelezen, ben ik meestal teleurgesteld over de film, omdat het boek beter was. Bij The Hunger games was dit niet het geval. De film is bijna zo goed als het boek. Het verhaal wijkt ook niet zo veel af van het origineel, wat ik wel leuk vind.
Je leeft ook echt mee met het verhaal. Er waren spannende momenten waarbij ik op het puntje van mijn stoel zat, maar er waren ook emotionele momenten, zoals wanneer Rue sterft.
Ook geeft de film op bepaalde momenten een ruimer beeld dan het boek, of worden extra's toegevoegd. Een voorbeeld daarvan is in het begin van de film, wanneer Primrose aan Katniss vertelt dat ze heeft gedroomd dat haar naam werd getrokken. Of tijdens de spelen zelf, wanneer we de bevolking van de districten zien (wanneer Rue sterft zien we de mensen van district 11, en wanneer Katniss Peeta in de grot kust, zien we Gale die jaloers is).
Ik ga hier natuurlijk niet de hele film vertellen, daarvoor moet je zelf maar eens gaan kijken. Maar ik vond hem alvast de moeite waard.
“Happy Hunger Games! And may the odds be ever in your favor.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten